DJ Hellemokers Top 10 metal uit 2021
VEUL plaatjes dit jaar. Zoals het hoort. En voor een bijzondere collectie, mijn top 10. Zoals het hoort totaal gebaseeerd op mijn persoonlijke smaak en hoe de pet stond toen ik ‘m afmaakte. Wel het jaar dat we in ieder geval rond de zomer weer naar livebandjes konden en dat ik eindelijk begrijp wat sludgemetal is.
Hier alvast de Spotifylink naar de playlist, onderaan kek embedded.
Runner up:
Horndal – Lake Drinker
Sludge-achtige shit uit depressief Noorwegen. Met teksten over een verlaten stadje, en een oude Mastodonvibe. Lekker dus. Luister hier
10 Paranorm – Empyrean
En beetje trash mag niet ontbreken. En dat doen de heren van Paranorm geweldig. Het kan gewoon nog in 2021, een frisse thrashplaat maken. Aanstekelijk, vleugjes death erin, blazen maar!
9 Amenra – De Doorn
Ik vind Amenra altijd gaaf, maar ik weet niet, ik had vaak een of andere reserve. Ik weet niet waarom. Misschien wegens het aanstellerige niet omdraaien naar het publiek. Toen, deze zomer, in julie in Openluchttheater de Goffert werd alles : Het eerste concert na de lockdown. Alles was er: bier, leuke mensen, kikkers, vleermuizen maar vooral de ontlading van eindelijk weer live muziek. Het duurde 1? 2? 3? Uur, geen idee, ik had in lange tijd niet zo genoten. Een haast orgastisch hoogtepunt van het jaar.
En deze plaat is los van dat optreden ook gewoon ijzersterk. De bekende doomdeathposthardcore in een geweldige mix. En in het Nederlands is het allemaal nog intenser geworden wat de Vlaamse giganten zingen.
8 Altarage – Succumb
Beetje zoals Portal (ook een goede plaat dit jaar), maar nog iets extremer. Een ziekmakende puinbak herrie. Niet voor als je een zwakke maag hebt. Maar daarom zo heerlijk, deze death/black.disso,/waa ook wat voor aanslag op je gezonde verstand en levensvreugde.
7 Son of Sam – And the Monster Awoke
Debuutplaat van een doorstart van het Zweedse Rimfrost. Maar dan heel anders. Voor iedereen is er wat te vinden in deze diversiteit. Er zit af en toe ouderwetse black in, melodeath, powermetal. Echt een leuk orkestje als je – zoals ik- overal wel van houdt. En dat dan heel goed uitgevoerd door ervaren muzikanten die niet bang zijn voor om oldschool heavy metal te combineren met de harde varianten van nu.
6 Gojira – Fortitude
Mijn Franse vrienden van Gojira brachten eindelijk weer een nieuwe plaat uit. En wat voor een. Een bijna ideale combinatie van l’Enfant Sauvage en Magma. Ze zoeken iets minder de snelheid op, maar blijven hun eigen herkenbare geluid houden. De stuwende ritmesectie blijft lomp en prachtig, Joe’s stem maakt nog steeds dat je hem écht gelooft. Zelfs met alle trommeltjes en fluiten en andere eerbetonen aan inwoners van het Amazone-bekken en aan Sepeltura’s Roots is dit classic Gojira.
5 Dvne – Etemen Ænka
Nee, dit is niet die film die mensen fantastisch of heul slecht vonden. nee, het is een heerlijk moderne sludge-progressieve plaat. Mooi, hard, indringend, sfeervol. Precies de juiste mix. Geholpen door een geweldig live optreden in Doornroosje.
4 Archspire – Bleed the future
“Ze hebben alle noten opgemaakt” klonk het in een metalappgroep. Want allejezus, dit is wel echt techdeath zoals het bedoeld is. 666 snaren per seconde. Andere metalgroepen kunnen alleen nog doom spelen om het in evenwicht te brengen. Maar het knappe van Archspire is dat ze niet alleen heel knap spelen, maar ook echt melodieus en hard kunnen zijn. De vocals zijn van een heel hoog niveau. En het ragt gewoon echt heul lekker door, wat echt niet normaal is bij techdeath. Genieten dus. Ook leuk: de video die ze maakten met hun moeders
📢DRONE CORPSE AVIATOR📢
3 1914 – Where Fear and weapons meet
Heus niet alleen omdat ik dit najaar rond Ieper op vakantie was, waar je kan zien waarover deze Oekrainers iedere plaat over zingen, dat ik deze plaat zo goed vind. Na hun succesplaat “The blind leading the blind” in 2019 , wederom een ijzersterke uitgave. Deze combinatie van black en death is bombastisch op de juiste manier , intelligent in de uitvoering en gewoon verslavend.
2 Harikiri for the Sky – Mære
Volgens Spotify draaide ik deze plaat het meest afgelopen jaar. Dat had ik niet zo door, maar het is wel terecht. Moderne post-black zoals ik het graag zie. Niet zoals die zouteloze kutplaat van Deafheaven met hun waardeloze bliepblapjes en cleane zang, nee ze brengen juist het goede mee in dit overbevolkte genre. De plaat is melodieus van begin to eind, beetje hardcore in de zang, heel knap gedaan van deze Oostenrijkers. Hopelijk mogen we ze een keer live gaan zien, tot dan: zet deze plaat op en je weet waarom je m iedere keer weer wil opzetten. (Tip voor als je weer mensen mag uitnodigen thuis: Geschikt voor metalen en niet-metalen publiek).
1 Dormant Ordeal – The Grand Scheme of Things
Op de valreep, want hij kwam pas in december uit. DISSODEATH RULES. Ja, want vorig jaar had ik Ulcerate als winnaar, uit hetzelfde subgenre. Het is duisternis, het is alles door elkaar, het is snelheid, het is riffs, het is techniek, het is alles in een. De volheid van elk nummer, hoe ze hun nummers samenstellen ik weet niet. Ik ben verliefd op deze band. En u moet dat ook worden. Want verliefdheid is altijd goed, ook als het is op een Poolse pikzwarte dissotechdeathband.